Artık sadece yerbilimcilerimiz ile yapı bilimcilerimiz değil, tüm halkımız Türkiye’nin bir deprem ülkesi olduğunu bilmektedir. 1999 yılında ardı ardına yaşadığımız iki büyük deprem, depreme hazırlıklı olmayan, depremle yaşamayı öğrenmemiş bir toplum olduğumuzdan büyük felaketlere dönüşmüştür.

Sevdiğim bir Atasözü “ne ekersen onu biçersin” veya “rüzgar eken fırtına biçer” diyor. Dünya’nın en yıkıcı depremler üreten faylarından biri olan Kuzey Anadolu Fay Kuşağında, zayıf zeminler üzerine denetimsiz şehirler kurarak rüzgar ektik. Büyüklüğü 6.0’ı veya 6.5’i aşan her depremde fırtınalar biçtik. Onbinlerce insanımızı, büyük maddi birikimlerimizi kaybettik. Ülkemizin depremsellik özelliği değişmeyeceğine, doğanın yasalarında da af bulunmadığına göre tekrar rüzgar ekersek, tekrar fırtınalar biçmemiz kaçınılmaz olacaktır. Demek ki depremden (genel olarak doğal afetlerden) korunma bilgi ve bilincini tabana yaymak, depremle yaşamayı öğrenmiş bir toplum yaratmak asla savsaklamamız gereken ulusal bir görevimizdir. Bireyden başlayarak, aile, apartman, site, mahalle, köy ve kent temelinde yönetilenler ve yönetenler olarak bu görevi en üst derecede ciddiye almak zorundayız.

1999 depremleri sonrasında kimi kurumlarımızda bir uyanış olduğunu görüyoruz. Bunlar arasında 2004 yılında bir süre etkinliklerine katıldığım Kadıköy Belediyesi de bulunmaktadır. Kadıköy Belediyesi bilimsel kuruluşlarla işbirliği de yaparak, bilimsel zemine dayalı, ABD ve Japonya gibi ülkelerin deneyimlerinden de yararlanarak bir afet yönetim projesi geliştirmiş ve hem kurum olarak kendini depreme oldukça ileri düzeyde hazırlamış, hem de Kadıköy halkını hazırlamak için ciddi çaba göstermiştir. Ancak halktaki ilgi yetersizliği nedeniyle bu çabanın yeterince başarılı olduğu söylenemez. Dileğimiz Kadıköy modelinin canlandırılarak Türkiye’de yaygınlaştırılmasıdır . Elbette toplantılar ve kurslar dışında, depremden korunma bilgi ve bilincini tabana yaymanın başka araçları da vardır. Kanımca bunların en önemlilerinden biri örgün eğitim proğramlarına uygun içerikli deprem derslerinin konulması, diğeri de televizyonlarda halkın ilgisini çekeçek içerikle hazırlanmış deprem konulu proğramlara daha fazla yer verilmesidir. Kadıköy Belediyesinin afet yönetim projesine katıldığım toplantılarda, halkın ilgisizliği karşısında, halk gelmiyorsa biz bilgiyi halka götürmeye çalışalım önerisini dile getirmiştim ve bu ilgi görmüştü.  Bu çerçevede kolay anlaşılır, iyi resimlenmiş bir deprem el kitabı hazırlanması ve bunun geniş halk kitlelerine iletilmesi düşüncesi vardı. Bu düşünce henüz gerçekleşmiş değil. Ancak kendim “DEPREM KÜTÜPHANESİ- Pratik deprem ve korunma bilgileri” başlıklı bir CD hazırladım, sonraki yıllarda bunu geliştirmeye, eksikliklerini tamamlamaya çalıştım. Amacım CD olarak bilginin halka ulaştırılması idi. CD'yi Afet Yönetim Projesi sorumlularına ve bazı üniversitelerin kütüphanelerine sundum. Düzce Üniversitesinde 2006'da yaptığım konuşma vesilesiyle Üniversite Rektörlüğü CD’yi çoğaltarak Düzce’deki kamu ve özel kuruluşlarla eğitim kurumlarına dağıtımını sağladı (alttaki Şekil). CD’nin içeriği gözden geçirilebilir, geliştirilebilir. Ancak bilginin CD’ye yüklü olarak tabana yayılması fikri sanırım önemlidir. Düzce Üniversitesi Rektörü Sayın Prof. Dr. Funda Sivrikaya Şerifoğlu'na bu vesileyle bir kez daha teşekkür ediyorum..

Yukarıdaki girişten sonra değişik kaynaklardan yararlanarak hazırladığım ve anılan CD içinde de bulunan AİLEMİN DEPREME HAZIRLIK PLANI başlıklı belgeyi aşağıda sunuyorum. Bu belge, içerdiği öneriler yerine getirildiği takdirde, bir ailenin depremle yaşamayı öğrenmesi için bir özet rehber olarak değerlendirilebilir.